نوید - پرنده

ورس 1:
شاید دنیا دوسم داشت که سحر نیومد
رویام موند باهام ، عقب نمونم از آرزوم
واسه اون ، بمونم با مهتاب
تا که روز ، شیرین نباشه تنها بشینم
پی بارونُ از صحرا بگیرم
دنبال ستاره ام که مثه نگین برق بزنه
و ازش قصه بگیم ، خودمم ستاره بشم
مثه خورشید ، زهره و ناهیدو آتیش بزنم
با وید برقصم مثه پروانه ، شکوه من ته حرفامه

کروس:
کاشکی "پرنده" بودم ، تو رو گرم میکردم لایه پر هام

ورس 2:
بی عاطفه نیستم ، وقتی با ترنم و ملودی خیسم
زندگیم لوپ و ضربه ، قاصدکم توی شهرِ
ندام مژده میده به همه ، صبح لخت و بی پرده
بعده شبه ، یه ساقی میخوام با طبسم
همیشه گرم نگه داره تنم رو
یه مردم که پشت اخمم
همیشه زیباست گمشه لبخند
منو نمیتونن ببرن ، چون سختم
امشب گیتی رو آذین بستن آ

کروس:
کاشکی پرنده بودم ، تو رو گرم میکردم لایه پر هام